مرثیه‌ای برای حسین(ع)

حمیده وطنی

حکایت عاشورا حکایت عشق است و خداوند، نه حکایت مظلومیت و تشنگی و اسارت که حسین فارغ از همه این‌ها در جایگاه رفیعی که از پدر به ارث داشت ایستاده بود.

تلخ‌ترین کابوس و تراژدی زندگی بشری شکل گرفت و من تکیه داده بر تنه تنومند تاریخ، سنگینی این اتهام بزرگ پیشینیان را قرن‌هاست که بر گرده خویش تحمل می‌کنم. حسین جانشین خدا بر روی زمین چنان شتاب‌زده قربانی مطامع انسانی گردید که مسیح نابخردانه به صلیب آویخته شد.

حسین یعنی نهایت عدالت، یعنی تمام صداقت، یعنی هر آنچه وفاست یعنی فداکاری مطلق یعنی عصاره عشق یعنی عین حقیقت یعنی خدا.

پس برمن خرده نگیرید اگر به آبروی ازدست‌رفته‌مان شرمگین نباشم و در سوگ خدای خویش این‌چنین غریبانه ضجه نزنم و در خود فرو نروم.

من را سرزنش نکنید اگر به صداقت ازدست‌رفته زمانمان در خود ناله می‌کنم که این بار به نام حسین بی‌شرمانه حسین را ذبح می‌کنند.